عباسعلی احمدی - استادیار گروه باستان شناسی دانشگاه شهرکرد

ساختمان و معماری بقاع متبرکه، امامزادگان و به طور کلی مقابر دوره اسلامی ایران از لحاظ ساختار شکلی به دو دسته کلی مقابر برجی شکل و مقابر چهارگوش گنبددار تقسیم گردیده است. امامزاده شاهزاده عبدالمومن به عنوان نمونهای از مقابر چهارگوش گنبددار، در حبیبآباد،واقع در 18 کیلومتری شمال شرقی اصفهان قرار گرفته است. با توجه به ساختار شکلی ویژه و هنرهای صناعی بکار رفته در تزیین بنا، بقعهمورد نظر شایسته توجه و تحقیق بوده و بر همین اساس در این مقاله برای اولین بار معرفی گردیده است. جهت نیل بدین مقصود پژوهش حاضر به شیوه توصیفی – تحلیلی بر پایه بررسی و برداشتهای میدانی نگارنده از بنا صورت گرفته است. آن چنانچه در نتیجه این تحقیقمشخص گردید ساختمان امامزاده احتمالا در اوایل دوره صفوی ایجاد شده و در دوره شاه عباس دوم صفوی و ناصرالدین شاه قاجار تعمیرات وساختمان سازیهایی در آن صورت گرفته است. تزیینات بنا شامل کاشیکاری، نقاشی دیواری، مقرنسکاری و کاربندی بوده که در این بین نقاشی دیواری شامل اشکال هندسی و نقوش پردهسازی اهمیت و نمود بیشتری داشته است. مضامین نقوش و کتیبه ها در ارتباط مستقیم با اندیشه تشیع و مفهوم نمادین تعالی روح متوفی بوده است

صفوی، قاجار، نقاشی دیواری، تشیع، چلیپا