زهرا حاتمی - دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه محقق اردبیلی
حجت الله رشیدکلویر - استادیار، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه محقق اردبیلی

هدف از معماری برانگیختن احساسات، بویژه احساسات شورانگیز و معنوی است. معماری در قلب ساخت و خلق بناهایی جهت عملکردهای مختلف و رفع نیازهایی چون زیست، امنیت، آسایش و نیازهای بیشمار دیگر انسان نمود مییابد.شباهتهای ناگزیر در ساخت و سازهای جوامع گوناگون طی هزارهها و بر حسب نیازهای مشترک، الگوهای نسبتاً مشابهی به وجود آورده است و درک و فهم انسان از این فرایند، وابستگی تام به ابزار درک وی از فضا دارد. درک ودریافت هرکس از فضا تابع مراحل خاصی است که با دریافت اندام های حسی از محیط شروع می شود و به ادراک خاتمه می یابد و بسته به نحوه برخورد او با فضا و میزان استفاده از حواس برای درک آن است. منظور از حواس، حواس پنجگانه یعنی بینایی، شنوایی بویایی ، چشایی و لامسه میباشد. حواس پنجگانه عامل و ارتباطدهنده قوه ادراک با محیط اند و درک نسبتاً کاملی را برای ما بوجود میآورند. محدوده تشخیص اندامهای حسی و تواناییهای فردی و عوامل دیگری نیز نقش مهم و تعیین کنندهای در این احساس وادراک بازی میکنند. همچنین بنا بر شرایط ویژه بعضی حواس مهمتر از حواس دیگر هستند. از جمله این شرایط،معلولیت افراد در یک حس یا حضور در فرهنگهای متفاوت است. هدف در این پژوهش بررسی حواس انسان و نقش این حواس در درک و ارتباط با محیط است.

معماری، ارتباط، محیط، احساس