زهرا عباسی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اردبیل

فضاهای شهری آندسته از فضاهای باز شهری هستند که مکان تعاملات اجتماعی جوامع به حساب می آیند. امروزه کمیت و کیفیت فضاهای شهری به یکی از مهمترین معیارهای توسعه و قابلیت زندگی در شهرها بدل گردیده است. اینروابط برای شکلگیری و تعاملپذیری نیاز به فضاهایی مخصوص به خود دارد، در واقع، فضای شهری مرکز فعالیتهای اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و سیاسی شهرها بوده است. اهمیت مسأله از این نیاز بشر ناشی میگردد که انسان به سببطبیعت خاص خود برای ادامهی حیات نیازمند زنجیرهای گسترده از تعاملات با محیط، پدیدهها و اشیای اطرافش است. فضا های عمومی به دلیل جامعیت و قابلیت دسترسی برای همه می توانند برقرار کننده عدالت اجتماعی باشند و فعال نمودن این فضا ها برای جذب اقشار مختلف جامعه موجب هم بستگی، پیوند اجتماعی و هم چنین ایجاد مکانی برایتولید و تکثیر فرهنگ می گردد. ولی چیزی که بسیار حائز اهمیت است تطابق چنین فضاهایی با نیازها و خواست های شهروندان است که امکان حضور شهروند در شهر را فراهم می سازد . لذا توجه به کیفیت کالبدی و عملکردی چنینفضاهایی و همچنین تعریف و خلق رویدادهای مختلف فرهنگی و اجتماعی از سوی طراحان در فضا های عمومی می تواند به القای حس تعلق خاطر و ایجاد خاطرات جمعی مشترک و بازیابی هویت جمعی شهروند در شهر کمک کند وشهرها و جوامع پایداری را به وجود می اورد. در این مقاله سعی می شود تاضمن تعریف فضاهای عمومی ،روابط بیناجزای کالبدی و سر زندگی فضای شهری ارائه شود، همچنین سعی خواهد شد پس از تعریف پیاده راه به عنوان مکانی که بیشترین ارتباط و تماس انسان با فضای شهری از طریق آن صورت می گیرد ، مؤلفه های کیفی پیاده راه برایدستیابی به یک پیاده راه سرزنده که بتواند زمینه و بستر لازم برای حضور مردم و پیاده روی را مهیا نماید،از جمله سرزندگی،انعطاف پذیری و ایمنی اشاره می شود.

فضاهای شهری،فضای باز شهری،فضای شهری عمومی ،تعاملات اجتماعی،پیاده راه