حداکثر کردن نرخ تولید از طریق تعیین اندازه بهینه موجودی های بافر با استفاده از رویکرد تلفیقی متدولوژی سطح پاسخ و الگوریتم ژنتیک

این مقاله به معرفی یک ممتدولوژی جهت بهینه سازی نرخ تولید پرداخته و جهت این امر بر رویکرد تعیین بهینه موجودی های باقر تمرکز می کند موجودی های باقر موجودی هایی از قطعات نیمه ساخته بین ایستگاه های تولیدی به شمارمی روند که ظرفیت آنها در طراحی خطوط تولید از اهمیت ویژه ای برخوردار بوده و تاثیر بسزایی بر نرخ تولید خط می گذارند در این متدولوژی با کنار گذاشتن بسیاری از فرضیات ساده کننده فرض می شود که تمامی زمان های ورود قطعات به سیستم مدت زمان های خدمت دهیم اشین آلات زمان بین خرابیم اشین ها، زمان لازیم برایت عمین ماشین ها می تواند غیر قطعی بوده و از توابع توزیع عمومی تبعیت کند. جهت تعیین بهینه ظرفیت بافرها خط تولید به عنوان یک شبکه صف در نظر گرفته شده و با استفاده از متدولوژی سطح پاسخ شبیه سازی کامپیوتری، الگوریتم ژنتیک و روش های تصمیم گیری چند هدفه، ظرفیت بهینه بافرها تعیین می شود.

Keywords:

موجودی بافر شبکه های صف , الگوریتم ژنتیک , متدولوژی سطح پاسخ شبیه سازی کامپیوتری تصمیم گیری چند هدفه