مریم مشرف - عضو هیئت علمی دانشگاه شهید بهشتی

حسین پژمان بختیاری (1353-1297) یکی از شاعران سنت گرای رمانتیک است که اشعارش را با توجه به الگوهای زیباشناختی شعر کهن ایران سروده است . چنان که می دانیم شعر سنتی با قالب های متنوع خود پس از نوگرایی های دوران معاصر، به حیات خود ادامه داده و شاعران نسبتاً برجسته ای نیز به فرهنگ و هنر معاصر معرفی کرده است . پژمان بختیاری در ردیف شاعرانی مانند رعدی آذرخشی، رهی معیری، امیری فیروزکوهی، وحید دستجردی و بدیع الزمان فروزانفر قرار می گیرد. او از جمله شاعران معاصر است که تاکنون بررسی دقیقی در مورد شعرش صورت نگرفته است. مقاله حاضر عنصر موسیقی و تخیل را در دیوان اشعار وی تبیین و تحلیل کرده و به این نتیجه رسیده است که از میان عوامل اصلی شعر ؛ یعنی زبان ، موسیقی و تخیل، در آثار این شاعر موسیقی برتری چشمگیری دارد.

پژمان بختیاری، تخیل، شعر معاصر، موسیقی