طاهره خوشحال دستجردی - دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
سیدمرتضی هاشمی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان
عبدالعلی اویسی - دانشجوی دوره دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه اصفهان

آثاری که در ادبیات فارسی از آنها با عنوان تذکره الشعرا و یا به اختصار تذکره یاد می شود، از مهم ترین منابع در شناخت احوال و آثار شاعران زبان فارسی واوضاع فرهنگی و اجتماعی است. مؤلهفان این گونه آثار، علاوه بر پرداختن به شرح حال شاعران، منتخباتی نیز از اشعار آنان فراهم آورده و از این جهت در حفظآثار ادبی ادوار مختلف سهم عمده ای برعهده داشته اند. تذکره خیرالبیان تألیف ملک شاه حسین بن غیاث الدین محمد بهاری سیستانی یکی از این آثار است. اینتذکره با همه اهمیتی که برای تحقیق در زبان و ادب فارسی داشته تاکنون به طبع نرسیده است. خیرالبیان تذکره ای عمومی مشتمل بر دیباچه، مقدمه،دوفصل، یک خاتمه و یک ختم خاتمه است. در این مقاله ضمن معرفی بخش های مختلف این اثر، در باب ویژگی های زبانی، سبکی و محتوایی آن سخن گفته ایم.

تذکره خیرالبیان، تذکره نویسی، ملک شاه حسین کیانی، نثر قرن یازدهم