مهدی فدائی مهربانی - کارشناس ارشد علوم سیاسی دانشگاه تهران

یکی از مهم ترین وجوهی که در برسی متون ادبی همواره یک محقق باید به آن اهتمام ورزد، نگاه به متن مورد نظر از منظر اتیمولوژیک است. از آنجا که هر متنادبی در ساخت و بافت زمانی و مکانی خود معنا می یابد، بررسی هر متن مستلزم یافتن رابطه دلالت میان لفظ و معنا در تاریخ کاربرد آن است. روش اتیمولوژیککه در واقع اساسی ترین روش فهم معنای الفاظ در متون ادبی است، به ما کمک می کند تا بتوانیم با ریشه شناسی تاریخی معنای الفاظ، نسبت و دلالت میان لفظو معنا را در زمان و مکان وضع شده آن بررسی کنیم. بنابراین، اتیمولوژی اهمیت بسیاری در حوزه ادبیات دار د. سید احمد فردید اساس مباحث خود را براتیمولوژی استوار کرده است و همواره به الفاظ موجود در ادبیات از منظر اتیمولوژیک نگاه می کند. این مقاله به بررسی جایگاه اتیمولوژی در روش شناسیاحمد فردید م یپردازد و با نقد کاربرد اتیمولوژی در آراء فردید، ایرادات فردید را در به کارگیری این روش نشان می دهد.

اتیمولوژی، روش شناسی، هرمنوتیک، اسماء الهی، دلالت