سیدمحمد دادگران - استادیار گروه علوم ارتباطات، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
مریم صادقی - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی
خدیجه ططری - کارشناس ارشد علوم ارتباطات دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی

ارتباطات را می توان عمل انتقال مفاهیم یا انتقال معانی و تبادل پیام ها برشمرد. آنچه ارتباطات انسانی را از ارتباط دیگر موجودات زنده متمایز و مشخصمی سازد، به کارگرفتن اصول و معیارهایی برای ارتباط بهتر و موفق تر و توانایی انسان در خلق و استفاده از نمادها است . این مقاله در تبیین سیر ارتباطاتانسانی در شاهنامه فردوسی تا پایان دوره پهلوانی است . ارتباطات انسان ی در شاهنامه بر سه نوع: ارتباطات حکمرانان، پهلوانان و مردم قابل تقسیم بندی استکه در این مقاله فقط به ارتباط حکمرانان می پرد ازیم. ارتباطات حکمرانان در شاهنامه را می توان در پنج بخش قرار داد که عبارتند از: ارتباط حکمرانان باخودو دیگران، ارتباط حکمرانان با خدا، ارتباط حکمرانان با طبیعت، ارتباط حکمرانان با ماورا طبیعت و ارتباط حکمرانان با موجودات ماورایی . مهم ترین اهدافارتباطی که دراین مقاله مورد بحث قرار گرفته، عبارت است از: انو اع ارتباطات حکمرانان، اهداف ارتباطی آنان و نتایج ارتباط آنان.

ارتباطات حکمرانان، موجودات ماورایی، خدا، انسان، طبیعت، ماورا