کاربرد آزمایش های مخرب و غیر مخرب در ارزیابی کیفیت ترمیم در رویه های بتنی

با گسترش روزافزون راهسازی در کشور و افزایش نیاز به روسازی های کارامد انواع مختلفی از روسازی مورد توجه مهندسان قرار گرفته است که یکی از کارآمدترین این رویه ها استفاده از رویه های بتنی (CP) است با توجه به مزیت های بی شمار این رویه ها از جمله سرعت اجرا و دوام بالای انها نسبت به رویه های آسفالتی و از طرفی با افزایش قیمت فراورده های نفتی و قیر در سال های اخیر توجه بسیاری از مهندسان به این روسازی ها معطوف شده است. با توجه به اینکه این رویه ها مستقیما در معرض عوامل محیطی قرار دارند آسیب های متفاوتی از جمله چرخه های ذوب و یخ، حملات سولفاتی، واکنش های قلیایی - سیلیسی، سایش و... آنها را تهدید می کند. این آسیب ها در مرحله اول باعث ایجاد ترک های کم عمق و یا پوسته پوسته شدن در سطح روسازی می گردند با پیشرفت این صدمات در مرحله بعد کل روسازی از بین رفته و تخریب می شود. نوع ترمیم نیز رویه های بتنی از اهمیت زیادی برخوردار است ترمیم ناقص خود موجب افت کیفیت روسازی می گردد. مراحل کلی ترمیم در این روسازی ها شامل شناسایی قسمت صدمه دیده ، جداکردن آن قسمت از روسازی، بتن ریزی جدید و ایجاد پیوستگی کامل بین بتن جایگزین شده با روسازی قدیمی است. یکی از دغدغه های اصلی در مبحث ترمیم ارزیابی کیفیت ترمیم پس از اجرای آن وجود دارد و در این ارتباط آزمایش های زیادی گسترش یافته اند در این مقاله سعی شده است تا در ابتدا کیفیت ترمیم با آزمایش های نیمه مخرب و غیر مخرب (NDT) به عنوان آزمایش های سریع و ارزان مورد ارزیابی و تبیین قرار گیرد سپس مقایسه ای نیز بین این روش ها انجام گیرد.

Keywords:

رویه های بتنی , ترمیم , ارزیابی , آزمایش های غیر مخرب , آرمایش های نیمه مخرب