اثرات درازمدت عمل اوری بر نفوذ کلراید در بتن در محیط خلیج فارس

محیط های دریایی یکی از اصلی ترین مکان هایی است که در آن از بتن در صنعت ساخت و ساز به طور گسترده استفاده می گردد. از طرفی شرایط رویارویی دریا به علت دارا بودن دما و رطوبت بالا میزان زیاد یون و املاح محیطی خورنده برای سازه های بتن رویارویی دریا به علت دارا بودن دما و رطوبت بالا و همچنین میزان زیاد یون و املاح محیطی خورنده برای سازه های بتن آرمه ایجاد می کند. یکی از اصلی ترین راه کارهایی که به کمک آن می توان به بتنی مقاوم در برابر نفوذ یون کلراید دست یافت عمل آوری است. در این تحقیق عملکرد پنج نوع عمل آوری مختلف در محیط های دریایی بررسی می شود که عبارت اند از: عمل آوری 27 روز با آب، عمل آوری 6 روز با آب عمل آوری 3 روز با آب، عمل آوری 1 روز با آب ، عمل آوری با ماده عمل آور و بدون عمل آوری. نمونه های بتنی با عمل آوری های ذکر شده به مدت هفت سال در شرایط رویارویی گوناگون در محیط خلیج فارس قرار داده شده اند. شرایط رویارویی شامل اتمسفر،ف مستغرق و جزرومد بوده و نمونه گیری در زمان های سه ماه ، نه ماه، سه سال، پنج سال و هفت سال انجام شده و به کمک پروفیل نفوذ یون کلراید مقدار ضریب انتشار پذیری و کلر سطحی در تمامی نمونه ها اندازه گیری شده است. بر اساس نتایج بدست آمده بهترین عملکرد از نظر مقاومت در برابر نفوذ یون کلراید بسته به شرایط رویارویی متفاوت است. با این وجود مشاهده می شود که عمل آوری با ماده عمل آور عملکرد مناسبی از نظر مقاومت ذکر شده در اکثر شرایط رویارویی و در زمان های متفاوت از خود نشان داده است.