بررسی بهبود قابلیت فلوتاسیون ایلمنیت با استفاده از تشویه در حضور گانگ های مختلف

از روش تشویه برای بهبود خواص سطحی و در نتیجه قابلیت فلوتاسیون ایلمنیت در حضور کانی های گانگ مختلف شامل اولیوین-پیروکسن، ترمولیت-کلینوکلر و کوارتز استفاده شد. آزمایش های میکروفلوتاسیون نشان داد که افزایش دمای تشویه باعث بهبود فلوتاسیون ایلمنیت شده و نتایج بهینه طی تشویه به مدت 25 دقیقه در دمای 600 درجه سانتیگراد حاصل می شود که طی آن بازیابی فلوتاسیون از 73/5 به 91 درصد می رسد. آزمایش های فلوتاسیون مکانیکی نیز نشان داد که وقتی گانگ کوارتز است فرایند تشویه باعث بهبود عیار TiO2 در کنسانتره از 27 به 28/1 درصد و بازیابی آن از 85/3 به 92 درصد می شود. در حضور گانگ های ترمولیت-کلینوکلر و اولیوین-پیروکسن بازیابی TiO2 در کنسانتره بعد از تشویه به ترتیب از 71 به 80/3 درصد و از 66/9 به 70/6 درصد افزایش یافت. در مورد نمونه کانسنگ حاوی 24/5 درصد آهن نیز عمل تشویه باعث افزایش بازیابی از 65/4 به 73/7 درصد شد.

Keywords:

ایلمنیت , فلوتاسیون , تشویه , خواص سطحی