بررسی اثر حضور سازه های مجاور بر سازه تحت تاثیر در اندرکنش تونل وسازه های سطحی با استفاده از روش عددی اجزاء محدود(مطالعه موردی پروژه تونل نیایش)

رشد جمعیت در اکثر شهرها باعث افزایش نیاز به اجرای زیرساختهای سطحی و زیرسطحی شده است. حفر تونل باعث تغییرشکل در سازه های سطحی و زیرسطحی می شود. از طرفی وجود سازه ها نیز بر جابجایی های زمین در اثر تونلسازی تأثیر گذارند. لذا بررسی و برآورد اندرکنش بین تونل و سازه های سطحی، از لحاظ تأثیری که وجود سازه های سطحی بر میزان نشست و جابجایی های ناشی از تونلسازی دارد، از اهمیت ویژه ای برخوردار است. در دهه های اخیر محققین مطالعات خود را با تمرکز بر عوامل مختلفی انجام داده اند. دراین مقاله سعی شده تاثیر حضور سازه های مجاور بر سازه مورد مطالعه در اندرکنش تونل وسازه های سطحی با استفاده از روش عددی بررسی گردد. بدین منظور از روش عددی اجزاء محدود (FEM) استفاده شده است. بر اساس نتایج مدلسازیهای عددی حضور سازه های مجاور بر سازه مورد مطالعه، تاثیری بر میزان نشست عرضی و جابجایی افقی ناشی از تونلسازی ندارند. سازه های مجاور بر سازه مورد مطالعه، سبب تغییر مقدار نشست طولی در زیر مرکز ثقل سازه می شوند به طوری که با کاهش عرض سازه های مجاور بر سازه مورد مطالعه، میزان نشست افزایش می یابد.

Keywords:

تونلسازی شهری , اندرکنش تونل- سازه , نشست سطح زمین , , جابجایی افقی , روش عددی اجزاء محدود (FEM)