نعیم ابراهیمیان - کارشناس ارشد، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
سیامک رحمانی - کارشناس حسابداری، دانشکده شهید شمسی پور، تهران

هدف این مقاله ایجاد آگاهی از تاثیر قابل توجه خطاهای انسان در تصمیم گیری های مرتبط با پروژه است، فرآیندهای تصمیم گیری انسان به دو مجموعه مجزا، سیستم یک و سیستم دو تقسیم می شوند. در سیستم یک، تصمیم گیری بسیار سریعانجام می شود و بیشتر متکی بر تجربه و بینش است، در نتیجه به شدت مستعد خطا است. از سوی دیگر سیستم تصمیم گیری دو، کند و مبتنی بر استدلال صریح، روشن و نقد کردن است. بدیهی است، سیستم دو بسیار کمتر مستعد خطا است. متاسفانه،بسیاری از مسائل در کنترل پروژه نیاز به پاسخ سریع دارند، از این رو موجب ایجاد شرایط ایده آل برای استفاده از سیستم تصمیم گیری یک می شوند، حتی در صورتی که سیستم دو مناسب تر باشد. برای حمایت از سیستم دو، این مقاله یک چرخه کنترل مدیریت پروژهPMCC را ارائه داده است که به طور سیستماتیک، نه خطای مرتبط با عناصر پروژه را معرفی می کند. ازسوی دیگر انتخاب کردن، توانمند سازی و برقراری ارتباط با ذینفعانی که کمتر مستعد خطاها شناخته شده اند و ایجاد یک محیط کنترل پروژه که در آن خطاها تاثیر منفی کمتری دارند، می تواند به کاهش خطاها کمک کند. ارزیابی خطامحور پروژه ها نیز ممکن است نشان دهد که چه نوع از پروژه ها بیشتر مستعد اثرات منفی خطاهای خاص هستند. در نهایت این مقالهبه انجام تحقیقات برای توسعه روش های تشخیص خطا و بر اساس آن، تحقیق در مورد وجود خطاهای انسان در تصمیم گیری در پروژه ها می پردازد. نتایج تحقیقات ممکن است ظرفیت های مدیریت پروژه سازمان را افزایش دهد

چرخه کنترل مدیریت پروژه، خطای انسان، خط اشناسی، ذینفعان، شناسایی ریسک، اجرای پروژه