قوم و قومیت گرایی در کشورهای جهان سوم فرصت یا تهدید (مطالعه موردی:مناطق مرزی ایران)

بطور کلی ثابت شده است که قومیت گرایی یکی ازافت های جامعه بشری است که درطول تاریخ رنج و ستم بی شماری را برانسانها تحمیل کرده است این پدیده ریشه درخصلت حیوانی انسان دارد که مبتنی برسلطه جویی و افزون طلبی وی است دراین راستا چنین به نظر می آید که باتوجه به انگیزش خواستهای قومی و مطرح شدن افراطی مسائل قومیتی گرایی درگستره جهانی و دامن زدن کشورهای سودجوبه این مسئله طولی نخواهد کشید که جهان خصوصا کشورهای چندقومی درجهان سوم به شدت تحت تاثیر پیامدهای ناخوشایند این امرقرار گیرند ازسوی دیگرموقعیت جغرافیایی خاص کشور ایران و قرارگرفتن آن درگذرگاه مهاجرتهای بزرگ تاریخی و هجوم اقوام کوچک نشین به این کشور باعث سکونت اقوام گوناگون و پیدایش تنوع زیاد قومی و نژادی درایران شده است روش تحقیق به کاررفته توصیفی تحلیلی و روش جمع آوری اطلاعات روش کتابخانه ای بوده است درپژوهش حاضر ابتدا مسائل مربوط به قوم و قومیت گرایی درکشورهای جهان سوم را بررسی نموده و سپس بصورت موردی آن را درکشورایران مطالعه و راهکارهایی را جهت جلوگیری ازبروز نتایج ناخوشایند قومیت گرایی درایران ارایه میدهد نتایج بررسی نشانمیدهد که بطور کلی قومیت گرایی و استفاده ابزاری ازآن موجبات ناامنی بحرانهای خونین انسانی بی اعتمادی و مانع سرمایه گذاری و موجب فرارنخبگان و سرمایه ها ازجامعه می شود و امروزه این مسئله را میتوان به راحتی درکشورهای جهان سوم مشاهده کرد

Keywords:

قوم و قومیت گرایی , کشورهای جهان سوم , ایران , مناطق مرزی