رحیم رضایی - رئیس گروه امور امایش و توسعه منطقه ای، معاونت برنامه ریزی و نظارت راهبردی رئیس جمهور

همواره در غالب سند بالا دستی تدوین سند آمایش سرزمین به عنوان مبنای برنامه ریزی های توسعه ای (ملی-منطقه ای- استانی و بخشی) مد نظر برنامه ریزان و سیاستگذاران قرار گرفته است. تا با بهبود نظام برنامه ریزی در کشور ضمن فراهم شدن زیمنه استفاده بهینه از ظرفیت های اقتصادی، اجتماعی و محیطی کشور بهره وری منابع و بازدهی اقتصادی کشور افزایش یابد. این مهم در قوانین برنامه سوم، چهارم و پنجم توسعه و سیاست های کلی آمایش سرزمین مورد توجه و تاکید قرار گرفته است و بر اساس آن دولت مکلف به تنظیم اسناد ملی توسعه بخشی، استانی و نظام تنظیم بودجه بر این اساس گردیده است. ولی بررسی ها نشان می دهد که از زمان شروع آمایش سرزمین تا کنون اهدافش عملیاتی نشده است. تخریب محیط زیست، خشک شدن دریاچه ارومیه و زاینده رود، آلودگی هوای کلانشهرها، شکاف طبقات اجتماعی و اقتصادی در بین و داخل مناطق مختلف کشور و ... حاکی از این امر می باشد. در این مقاله ضمن بررسی عوامل موثر در عدم تحقق اهداف آمایش سرزمین راه حل هایی ارائه خواهد شد.

آمایش سرزمین، قانون