حسین حاتمی نژاد - استادیار دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران
محسن رحیمی - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری.

توسعه پایدار توسعه ای است که نیازهای فعلی خود را بدون خدشه دار کردن توانایی نسل آینده برآورد ساخته و نیازهای خود را پاسخ گوید در این تعریف حق هر نسل در برخورداری از همان مقدار سرمایه طبیعی که در اختیار دیگر نسل ها قرار داشته به رسمیت شناخته شده و استفاده از سرمایه طبیعی در حد بهره ان مجاز شمرده شده است در بیشتر کشورهای در حال توسعه شهرها با مسائل و مشکلات زیست محیطی فراوانی مواجه می باشند که نبود روش های صحیح جمع آوری و دفع زباله مشکل تامین آب آشامیدنی سالم شبکه های جمع آوری و تصفیه فاضلاب ها به استقرار نا به جای فعالیت های مزاحم آلودگی های ناشی از وسایل نقلیه و غیره نمونه هایی از رایج ترین مشکلات زیست محیطی شهرها به شمار می آیند که هر یک به تنهایی می توانند سلامت شهرنشینان را به مخاطره اندازد روشن است با توجه به گستردگی و پیچیدگی مسائل زیست محیطی و پر هزینه بودن روش ها و ابزارهای مقابله با آن بهترین گزینه ف بهره گیری از مشارکت مردمی در امر توسعه پایدار شهر و حفاظت از محیط زیست می باشد بنابراین ارتقاء سطح دانش و اگاهی افراد جامعه در زمینه مسائل زیست محیطی از ضروریات رسیدن به توسعه پایدار تلقی می شود از این رو ارائه اموزش های زیست محیطی مستمر و هدف دار می تواند حساسیت آنان را نسبت به مسائل زیست محیطی و در نتیجه مشارکتشان را در ارائه راه حل ها افزایش دهد در این مقاله بررسی نقش مشارکت شهروندان در توسعه پایدار شهر با تکیه بر محیط زیست شهر تهران با روش توصیفی - تحلیلی و با استفاده از اطلاعات اسنادی (کتابخانه ای) و داده های آماری و تکمیل پرسشنامه و مشاهدات میدانی صورت گرفته است که تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Excel و SPSS صورت پذیرفته است نتایج به دست امده نشان می دهد که افزایش آگاهی و مشارکت شهروندان در حفظ و نگهداری محیط زیست شهری باعث توسعه پایدار شهری و بهره مندی نسل های آینده از محیط زیستی مناسب خواهد شد.

توسعه پایدار، محیط زیست شهری، مشارکت، شهروندان، شهر تهران