نظام تقسیمات کشوری و توسعه در بخش جنوبی مناطق لرنشین ایران

تقسیمات کشوری یکی از ابزارهای مهم حکومت ها برای سازماندهی سیاسی فضا به منظور سهولت و بهبود اداره کشور با در نظر گرفتن همه ابعاد اجتماعی، اقتصادی و امنیتی است. تقسیم بندی سیاسی فضا به واحدهای کوچکتر در ایران از زمان شکل گیری اولین حکومت سرزمینی یعنی هخامنشیان سابقه دارد. از آغاز دوره پهلوی تاکنون و با استقرار شیوه متمرکز نگاه حاکمیت در نظام تقسیمات کشوری و تعیین محدوده های سیاسی عمدتا امنیتی و کمتر توسعه ای بوده است. توجه به شاخص های جغرافیایی و رعایت نسبی محدوده های قومی و فرهنگی در اداره و کنترل مطلوب فضای سرزمینی و توسعه مناطق موثر خواهد بود. در مقاله حاضر با طرح سوالی در خصوص تغییر و تعیین حدود واحدهای سیاسی متناسب با شاخص های جغرافیایی در نیمه جنوبی مناطق لرنشین ایران مشخص شد که می توان با فراهم کردن چنین شرایطی موجبات توسعه در این مناطق را به وجود اورد. این تغییرات شامل محدوده هایی از استان های خوزستان ، فارس و بوشهر می باشد که با الحاق به استان کهگیلویه و بویر احمد و دسترسی به ساحل زمینه توسعه منطقه ای و بهره مندی از منابع را فراهم اورد.

Keywords:

سازماندهی سیاسی فضا , تقسیمات کشوری , مناطق لرنشین , توسعه منطقه ای , سواحل خلیج فارس