مراد کاویانی راد - استادیار جغرافیای سیاسی دانشگاه خوارزمی
سعید صادقلو - دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیای سیاسی دانشگاه تربیت مدرس

از زمانی که آغامحمدخان قاجار در 3 فروردین ماه 1175 ه.ش تهران را به دلیل موقعیت مناسب آن به عنوان پایتخت ایران انتخاب کرد به مرور زمان جمعیت و سرمایه بیشتری به این شهر که روزگاری دهی اطراف ری قلمداد می شد اضافه گشت. پیرو این تمرکز جمعیت و سرمایه در تهران بن مایه های امنیت محیط زیست روز به روز با چالش بیشتری روبه رو شدند و کار به جایی رسید که امروزه توانش های محیط زیست این شهر قابلیت کمتری در پاسخگویی به نیاز میلیون ها شهروند را دارا می باشند. در این میان آن چیزی که کمتر بر آن تاکید شده تاثیر شگرفی است که تمرکزگرایی در ایران که در عمل بسیار شدید است بر این نابسامانی محیط زیست گذاشته است. به نظر می رسد تمرکزگرایی در عمل موجب انباشت قدرت و سرمایه در تهران شده است. برآبند جذب و تمرکز بی برنامه جمعیت و صنعت ، تولید محیط زیستی آلوده و زیان آور برای یکایک شهروندان تهرانی و شهرهای همجوار بوده است. این تحقیق از نوع تحقیق توصیفی ژرفانگر می باشد و روش گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه ای بوده است.

تمرکز گرایی، امنیت محیط زیست، کلان شهر تهران