سمانه جهانبخشی

صنایع نفت و گاز به دو دسته بالادستی و پایین دستی تقسیم می شوند که هرکدام از آنها بسته به ماهیت فعالیت ها و تولید محصولات اصلی و جانبی، منشاء آلودگیهای زیست محیطی با ویژگی های متفاوت و بعضاً منحصر به فرد آن فرآیند می باشند. صنعت حفاری چاههای نفت و گاز از جمله صنایع بالادستی نفت می باشد که دارای اثرات زیست محیطی با شدت، حجم و گستردگی آلودگی نسبتاً بالایی است و در صورت عدم مدیریت یکپارچه، مؤثر و کارآ،می تواند اثرات سوء جبران ناپذیر و دراز مدتی را به محیط زیست وارد نماید.چند سالی است خط مشی شرکتهای بزرگ و کوچک تولیدی و خدماتی نفت و گاز در سراسر جهان،با تغییر رویکرد و حرکت به سوی حفاری با کمترین اثر سوء بر محیط زیست همراه می باشد و در این راه استفاده از تکنولوژی های نوین و کارآمد، سریعترین راه جهت دستیابی به اهداف تعیین شده می باشد. پیاده سازی سیستم مدیریت پسماند(Zero discharge) در فرآیند حفاری با تأکید بر کاهش مصرف سیال حفاری و بازچرخش آن و مدیریت کنده های حفاری از جمله سیستم های نوین در این زمینه می باشد که توانسته است تا حد زیادی در زمینه حفظ محیط زیست پیرامونی چاههای نفت و گاز مؤثر واقع گردد. بررسیهای میدانی بعمل آمده نشان داد که اثربخشی این سیستم در سایر حوزه ها از جمله اقتصادی، مصرف مواد و منابع و همچنین حفاظت از محیط زیست قابل قبول بوده و مهمترین جنبه اثربخشی عملکرد این سیستم در کاهش تخلیه ضایعات در محیط زیست به میزان 100% میباشد.

اثربخشی، سیستم مدیریت پسماند، حفاری