حذف استرانسیم از محلول های آبی با استفاده از نانو تیتانیای اصلاح شده

امروزه آلودگی مربوط به فلزات سنگین یکی از مشکلات جدی محیط زیست به شمار می رود. بنابراین حذف این یون های فلزی از محیط های آبی جهت حفظ سلامت عمومی ضروری می باشد. در این پژوهش حذف یون استرانسیم از محلول های آبی با استفاده از نانو تیتانیای اصلاح شده در یک سیستم ناپیوسته به عنوان تابعی از pH محلول، غلظت اولیه ی فلز، میزان جاذب، زمان تماس و دما مورد بررسی قرار گرفت. حداکثر جذب استرانسیم در pH برابر 11 به دست آمد. داده های تعادلی جذب با مدل های ایزوترم لانگمویر، فرندلیچ و دوبینین- رادوشکویج برازش و با مقایسه نتایج، تطابق داده های تعادلی با مدل لانگمویر مشاهده شد. مدل های سینتیکی شبه مرتبه اول، شبه مرتبه دوم و نفوذ درون ذره ای به منظور مدل سازی داده های سینتیکی مورد مطالعه قرار گرفت. کمیت های ترمودینامیکی مانند انتالپی، انتروپی و انرژی آزاد محاسبه شد و نتایج نشان داد که فرآیند جذب استرانسیم بر روی این جاذب فرآیندی خودبه خودی و گرماگیر می باشد. نتایج این کار نانو تیتانیای اصلاح شده با 2-آمینو اتیل دی هیدروژن فسفات را به عنوان جاذبی موثر و کارآمد برای حذف فلز استرانسیم از محلول های آبی پیشنهاد می کند

Keywords:

فلزات سنگین , آلودگی , جذب سطحی , استرانسیم , نانوتیتانیا