فرهاد ریاضی
امید پورعلی
مجید عمیدپور

مهم ترین آسیب استفاده از سوخت های فسیلی جهت تولید انرژی، انتشار گازهای گلخانه ای می باشد که منجر به آسیب های دراز مدتی همچون گرم شدن کره زمین، هزینه های اجتماعی و انسانی و هدررفت سرمایه های ملی در هر کشور می شود. همین عوامل منجر به تدوین قوانین بازدارنده ای همچون پیمان کیوتو شد که کشورها را ملزم به ارائه روش هایی جهت کاهش انتشار می کرد. اهمیت این موضوع باعث شده است که کشور ما نیز در طی سالیان اخیر تمرکز زیادی بر روی روش های کاهش انتشار و ارائه مدل ریاضی انتشار آلاینده ها صورت گیرد. در این پژوهش سعی شده است که یک مدل ساده ریاضی از انتشار آلاینده ها بر مبنای کنوانسیون تغییر اقلیم سازمان ملل و با توجه به سناریوهای پیشنهادی انتشار آلاینده ها تا سال 2026 و با رویکرد آینده پژوهی ارائه شود و سپس با توجه به الگوهای کاهش انتشار، پیشنهادهایی جهت بهبود وضعیت زیست محیطی نیروگاه های کشور ارائه گردد. بر مبنای این نتایج با تغییر میزان مصرف سوخت، ارزش حرارتی و درصد احتراق کربن در سوخت گاز طبیعی به جای مازوت، به ترتیب 38، 13 و 5 درصد کاهش انتشار آلاینده دی اکسید کربن مشاهده می شود.

انتشار آلاینده ها، مدل سازی انتشار، گازهای گلخانه ای