بررسی وضعیت کیفیت هوای کلانشهر تهران بر اساس شاخص AQI در سال 1390

آلودگی هوا یکی از پیامد های پیشرفت صنعت و توسعه شهرنشینی می باشد که علاوه بر تخریب محیط زیست، سلامت ساکنین را بطور جدی تهدید می نماید. طبق برآورد سازمان جهانی بهداشت در سال 2012،سالانه7/3 میلیون مرگ ناشی از آلودگی هوای آزادرخ می دهد. بنابراین پایش آلاینده ها و منابع انتشار آنها به منظور تدوین برنامه های کنترل و مهار آن، ضروری به نظر می رسد.از اینرو مطالعه حاضر با هدف تعیین کیفیت بهداشتی هوای شهر تهران با تکیه بر شاخص بهداشت کیفیت هوادر کلانشهرتهران در سال 1390 انجام شد.این مطالعه از نوع توصیفی تحلیلی می باشدکه ابتدا اطلاعات ساعتی مربوط به پنج آلاینده معیار از شرکت کنترل کیفیت هوای تهران جمع آوری گردید. این داده ها با توجه به معیار های سازمان جهانی بهداشت اعتبار سنجی گردید وداده هایی که دارای اعتبار کافی بودند با توجه به دستورالعمل های موجود به غلظت استاندارد تبدیل شده و در نهایت شاخص کیفیت هوا از طریق درون یابی بین غلظت آلاینده ها برای پنج آلاینده معیار PM10 یا PM2.5،SO2، NO2، CO، O3هوای شهر تهران در سال 90 محاسبه شد و بر مبنای جداول استاندارد کیفیت بهداشتی هوا در گروه های خوب، متوسط، ناسالم برای گروه حساس، ناسالم، خیلی ناسالم و خطرناک طبقه بندی گردید. نتایج نشان داد که کیفیت هوای شهر تهران 319 روزبیش از حد استاندارد سازمان حفاظت محیط زیست ایران (AQI>100) بود که به ترتیب 67% ناسالم برای گروه حساس، 16% ناسالم، 3% خیلی ناسالم و 1% خطرناک بوده است. همچنین در اکثر روز های سال ذرات معلق (PM)عمده ترین آلاینده مسئول شناخته شد. نتایج حاکی از آن است که میزان آلودگی هوا در شهر تهران روز به روز افزایش یافته است، اما خطرات ناشی از این پدیده که زندگی شهروندان را تهدید می کند، به نحو شایسته مورد توجه قرار نگرفته است.

Keywords:

آلودگی هوا , شاخص کیفیت هوا , آلاینده مسئول , شهر تهران