مرتضی اسمعیل نژاد - استادیار ۰، گروه جغرافیا، واحد بیرجند
فاطمه دروهی زابلی - دانشجوی کارشناسی ارشد ، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی ، دانشگاه پیام نور ، بیرجند

مناط ق روستایی کشور در دهه های گذشته از نظر بنیان های اقتصادی از آسیب پذیری زیادی برخوردار بوده اند. اینگونه تصور می شد که با رشد صنعتی در شهرهای بزرگ به طور خودکار، مناطق روستایی توسعه می یابند. اما افزایش بیکاری ، تشدید فقروایجاد شکاف درآمدی بین مناطق شهری و روستایی بیانگر این واقعیت است که، بدون تدبیر وتنها از طریق مکانیزم بازارنمی توان به گسترش توسعه به سوی مناطق روستایی امید بست . یکی از راههای کاهش شکاف و افزایش زمینه های بیکاری و درآمد در مناطق روستایی گسترش فعالیتهایی است که کمتر به محیط و شرایط محیطی وابسته است. کشاورزی در مناطق روستایی کشور به صورت سنتی است و تا حدود زیادی به شرایط محیطی و آب و هوایی بستگی دارد.یعنی در هر دوره ای که شرایط اقلیمی متناسب تر بوده وضعیت تولید نیز بهتر و در نتیجه درآمد روستایی نیزافزایش می یافته است. برعکس در دوره های خشکسالی وکم آبی، میزان محصول و درآمد روستایی به شدت کاهش می یافته است. در چنین شرایطی ، جستجوی فعالیتهایی که وابستگی کمتری به شرایط اقلیمی داشته باشد، از مهمترین اقدام در جهت تقویت اقتصاد روستایی کشور تلقی می شود . یکی از مهمترین فعالیتها در این زمینه ، صنایع دستی است. در این پژوهش سعی شده تا به تحلیل و ارزیابی فضایی- کارکردی صنایع دستی در بخش پشت آب سیستان بپردازیم. تحقیق حاضر از نوع کاربردی و روش انجام آن توصیفی _ تحلیلی و با استفاده از نرم افزارGIS و SPSS اطلاعات مورد نیاز با بررسی مستندات، مشاهده میدانی، مصاحبه با مردم محلی جمع آوری شده است. نتایج مطالعات حاکی از آن است که پیوندهای بازاری این صنایع از لحاظ جغرافیایی محدود است. در این مقاله چالش های فراروی این بخش را مورد مطالعه قرار دهیم

صنایع دستی، صنایع روستایی،توسعه روستایی، بخش پشت آب سیستان