سارا سادات مکیان - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت جهانگردی ،دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه علامه طباطبائی
هدی منافیان - دانش آموخته توسعه روستایی، دانشکده اقتصاد و توسعه کشاورزی، پردیس کشاورزی و منابع طبیعی کرج، دانشگاه تهران

انرژی معمولا به عنوان کاتالیزوری برای توسعه شناخته می شود. انرژی های تجدید پذیر(باد، خورشیدی، موج، زیستی)نقش مهمی در تامین انرژی پایدار برای توسعه به ویژه در گردشگری و در کشور های در حال توسعه ایفا می کنند .بدین منظور برای پیاده سازی انرژی های تجدید پذیر به استراتژی هایی برای یکپارچه سازی این منابع نیاز داریم. دستیابی به راه حل مشکلات زیست محیطی که امروزه با ان روبرو هستیم ،به اقدامات بالقوه بلند مدت، برای دستیابی به توسعه پایدار نیاز دارد. در این راستا منابع انرژی تجدید پذیر یکی از موثرترین و کارآمدترین راه حال ها به می رسد. به ویژه اینکه شعار امسال سازمان جهانی جهانگردی در سال 2012 گردشگری و انرژی پایدار ،تقویت توسعه پایدار با استفاده از انرژی های تجدید پذیر و نو در صنعت گردشگری تاکید دارد . انرژی پایدار این فرصت را در اختیار صنعت گردشگری قرار خواهد داد تا با کاهش تاثیرات خود بر محیط زیست، همچنان گسترش یابد. در گردشگری نیز بخش های خدماتی نظیر هتل ،حمل و نقل و... بیشترین استفاده از انرژی را دارند که با برنامه ریزی صحیح و استفاده از منابع انرژی پایدار و تجدید پذیر ،ضمن رعایت اصول پایداری ،میتوان به توسعه پایدار دست یافت، که هم ماندگاری منابع انرژی را تضمین میکند و هم نسل های آینده از انها بهره خواهند برد. در این مقاله از بررسی پیشینه تحقیق ازمنظر انرژی های تجدید پذیر ،پایداری و گردشگری، با استناد به انگاره های ذکرشده، به تببین جایگاه انرژی های تجدید پذیر در توسعه پایدار گردشگری پرداخته و نشان داده میشود که این نوع از منابعانرژی میتوانند گامی نو در توسعه پایدار صنعت گردشگری کشور جمهوری اسلامی ایران داشته باشند.

انرژی های تجدید پذیر، توسعه پایدار، گردشگری، آلودگی های زیست محیطی، مزایا و معایب