سیدناصر جابری - استادیا ارشد دانشگاه خلیج فارس بوشهر
نجف جوکار - استاددانشگاه رازی

ٛ٘نوشتار حاضر بحثی ساختارگرایانه در باب قصه های مثنوی است به این منظور پس از معرفی اجمالی مکتب ساختارگرایی و تعاریف مربوط به آن به مطالعه دوازده قصه از دفترهای مختلف مثنوی پرداخته شده است اشخاص اصلی قصه ها از مرحله فقر مادی یا وقوع مشکل تا مرحله رفع آن عملکردها و مراحل مشابهی را طی می کنند، عملکردهایی چون کوشش مبتنی بر نفس و خودی، مواجه شدنبا بن بست، گریه، پشیمانی و توبه، خواب دریافت الهامی غیبی، ملاقات با ولی یا شخصی معادل او، رسیدن به مرحله تحول درونی و بالاخره دریافت گنج مقصود از نکات قابل توجه در این تحقیق این است که نشان می دهد کارکردها در قصه های مثنوی کاملاً متاثر از اندیشه های عرفانی هستند. برای مقایسه هر دوازده قصه، جدولی تنظیم گردیده است که براساس آن می توان مراحل قصه ها و تعداد اجزا و عملکردهای مشترک و مشابه آن ها را مشاهده کرد.

مثنوی، قصه، ساختارگرایی، مولوی