زهره ابوالحسنی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دبیر آموزش و پرورش

در دیوان حافظ، ابیاتی جلب نظر می کند که نشانگر توج و عنایت خاص خواجه به مسئله عرفان است، گرچه مجموعه این ابیات در برگیرنده تمامی مسائل مربوط به جهان بینی عرفانی نمی باشد، اما بدون شک برای علاقمندان به شعر و ادب دلنشین و در اکثر موارد راه گشا خواهد بود. یکی از این علاقمندان به شعر حافظ شاه محمددارابی از شاعران قرن یازدهم است که کتاب لطیفه ی غیبی از مهمترین تالیفات وی می باشد که در تهران به چاپ سنگی رسیده که در آن به شرح عرفانی تعدادی از ابیات حافظ پرداخته است. او از عرفان و اندیشه های عرفانی خود در شرح این اشعار بهره گرفته است و آن ها براساس مبانی عرفا مورد شرح و بررسی قرار داده است در این پژوهش سعی شده است که این عارف و اثر او لطیفه ی غیبی به جامعه ادبیات شناسانده شود.

حافظ، شاه محمد دارابی، لطیفه ی غیبی، عرفان