منا احمدی - دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

بی تردید، شیرین یکی از نام آشناترین زنان منظومه های غنایی فارسی است که همواره مورد ستایش قرار گرفته است. نام او در کنار نام خسروپرویز و فرهاد کوهکن موجب خلق زیباترین و تاثیرگذارتین منظومه های غنایی فارسی شده است. شاعران برای این شخصیت ، ویژگی هایی الهه گونه قائل شده اند. و همواره به دیده احترام به او نگریسته اند. نظر به این که آدمی در اثر گذر زمان، دچار تحول و دگرگونی فکری و شخصیتی می شود.لذا در مقاله حاضر سعی بر آن است تا با بررسی دو منظومه خسرو شیرین نظامی گنجوی و فرهاد و شیرین وحشی بافقی به این پرسش ها پاسخ داده شود که آیا یک شخصیت واحدداستانی نیز می تواند در دومنظومه متفاوت ویژگی ها و خلقیات متفاوت داشته باشد؟ در اغلب موارد تکامل را به ذهن متبادر می کند، ایا تحول شیرین بر اثر گذشت، سالیان و در گذر از یک منظومه به منظومه دیگر، تحولی در جهت کمال است یا نقصان؟

شیرین، تفاوت، شخصیتی، نظامی گنجوی، وحشی بافقی