سکینه صارمی گروی - کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه حکیم سبزواری
حجت اله فسنقری - استادیار گروه زبان و ادبیات عربی حکیم سبزواری

طبیعت و مظاهر آن از دیرباز در آثار ادبی و هنری، ظهور و حضوری چشم گیر داشته است، اما نویسندگان و شاعران رمانتیک در آثار خود به طبیعت و پدیده های آن نگاهی تازه داشته اند. جبران نویسنده معاصر لبنانی همانند دیگر نویسندگان بزرگ مکتب رمانتیک، در آثار خود از طبیعت به عنوان یکی از عناصری که می تواند التیام بخش دردهای انسان معاصر باشد، بسیار بهره برده است. طبیت در آثار هر دو زنده زیبا و پویاست. نیما در به کارگیری طبیعتف بیان مسائل و مشکلات اجتماعی روز است؛ یعنی هدف او از موج در اشعار خود حرکت خود جوش مردم علیه استبداد تیرگی و ظلم است؛ یعنی نیما با بیان هر پدیده طبیعی که بیان می کند یکی از مسائل و مشکلات جامعه را به تصویر می کشد و جبران نیز از طبیعت به عنوان ابزاری مناسب نه فقط برای تصویرپردازی بلکه برای بیان نمادین احوال رسوزگار و نیز نوع انسان بهره برده است. پژوهش حاضر کوششی تطبیقی است در بیان وجوه تشابه و تفاوت دیدگاه دو شاعر و ادیب نامی؛ جبران خلیل جبران و نیما یوشیج در مورد طبیعت

ادبیات تطبیقی، جبران خلیل جبران، نیما یوشیج، طبیعت