واژه سازی و سبک بیان در شاهنامه حکیم فردوسی
Publish place: The 8th International Conference of the Iranian Persian Language and Literature Promotion Association
Publish Year: 1392
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 1,044
This Paper With 15 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
ISPL08_307
تاریخ نمایه سازی: 12 دی 1393
Abstract:
زبان فردوسی، گرچه جزالت، فخامت و سادگی سبک خراسانی را دارد ولی از نظر واژه سازی ، ترکیبات تعابیر، استعاری، کنایی، و مضامین گوناگون، حائز اهمیت است. از ویژگی های تعبیرات مجازی شاهنامه؛ کاربرد افعال همراه اضافه های تشبیه یااستعاری مناسب در توصیف میدان های نبرد، شخصیت پهلوانان، خشم، شادمانی، نگارگری های و ... است که سازگاری فراوانی با شخصیتهای داستان و روایت دارد. به همین خاطر پژوهش در سازه ها و اصطلاحات زبان، که درک مفاهیم ذهنی شاعر را میسر می سازد، ضروری به نظر می رسد زیرا هر دگرگونی در ساختار کلام، حکایتگر نوسان عاطفی تازه ای، در مجموعه ای پویا، با کلیت اثر است، پس زبان و گزینش فردوسی، نه تنها به عنوان وسیله ای بیان مضمون، بلکه به عنوان هدف اصلی باید بررسی شود چون در سبک شعر وبافت سخن هنرمندانه ای او بسیار موثر است.
Authors
ماه نظری
استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
فاطمه حیدری
دانشیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرج
مراجع و منابع این Paper:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این Paper را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود Paper لینک شده اند :