حمید ولی زاده - عضو هیئت علمی گروه زبان و ادبیات عربی دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
مهدی شادمان - دانشجوی کارشناسی ارشدزبان و ادبیات عرب، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان
سکینه داغله - دانشجوی کارشناسی ارشد زبا ن و ادبیات عرب، دانشگاه شهید مدنی آذربایجان

طنز در ادبیات آمیزه ای از نقد و هجو است که با هدف تعریض و برملا ساختن چهره واقعی شخصیت در اثنای ابراز جنبه هی منفی او و هدف از آن، اصلاح همزمان جنبه های اخلاقی و زیبایی است با توجه به موقعیت های سیاسی و جغرافیایی ودینی مشابه ایران و عراق، طی قرن بیستم این دو کشور سرنوشت مشترکی داشته اند وقشر روشنفکر این جوامع درصدد انتقاد از وضعیت سیاسی حاکم بر این کشورها و شرایط اجتماعی مردم بر آمدند. و عاملان اصلی این وضعیت را آماج هجووناسزا قرار دادند.در این راستا، مقاله حاضر درصدد است تا به شعر طنز در ادبیات ایران وعراق با تکیه بر اشعار عارق قزوینی و محمد مهدی جواهری به شیوه تحلیلی – توصیفی ضمن بررسی مقایسه گونه ای بین شعر طنز دو کشور بپردازد.

ادبیات تطبیقی، طنزپردازی، قزوینی، جواهری