تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر روی آلودگی در صنایع داخلی (مطالعه موردی: دی اکسید کربن)

سرمایه گذاری مستقیم خارجی یکی از کانالهای تأمین مالی در سطح بین المللی و از عوامل رشد اقتصادی محسوب می شود که می تواند بر کیفیت محیط زیست تأثیر به سزایی داشته باشد. اهمیت و ضرورت پژوهش های زیست محیطی از زمان برگزاری مذاکرات پروتکل کیوتو، که در سال 1997 صورت گرفت و طی آن کشورهای صنعتی به کاهش گازهای گلخانه ای پایبند شدند، چشمگیرتر شده است و اکثر پژوهش های اقتصادی انجام شده در زمینه اقتصاد محیط زیست، به دنبال این مسئله بوده اند که ارتباط معناداری بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی، رشد اقتصادی و تخریب محیط زیست بیابند. درحقیقت بررسی این اثرات برای کشورهای در حال توسعه از جمله کشور ایران از اهمیت ویژه ای برخورداراست. بدیهی است که یک موضوع خاص تنها یک روش تحقیق خاص وجود نداشته و با توجه به موضوع مورد مطالعه روش یا روشهای تحقیق متناسب با آن را محقق باید بکار گیرد. مطالعات نسبتاً زیادی در خصوص ارتباط بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و آلاینده های زیست محیطی در کشورهای توسعه یافته انجام شده است. هدف اصلی این مقاله این است که تاثیر سرمایه گذاری مستقیم خارجی بر روی آلودگی در صنایع داخلی بیابند. نتایج نشان می دهد که رابطه معناداری بین سرمایه گذاری مستقیم خارجی و آلودگی در صنایع داخلی وجود دارد.