آمنه برهانی تخته جان - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، دانشگاه فردوسی مشهد، دانشکده علوم، گروه زمین شناسی، مرکز تحقیقات آب های زیرزمینی (متآب)
حسین محمدزاده - دانشیار، دانشگاه فردوسی مشهد، مرکز تحقیقات آب های زیرزمینی (متآب)، گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد

تعیین اراضی مساعد از نظر تابش خورشیدی، گامی کلیدی برای توسعه فناوری های خورشیدی در یک منطقه است. هدف این مقاله تهیه نقشه پهنه بندی پتانسیل تابشی استان خراسان رضوی با استفاده از مدل ارتفاعی رقومی منطقه در مدل solar radiation است. در مقیاس منطقه ای، توپوگرافی در تعیین میزان تابش بر سطح زمین بیشترین تاثیر را دارد. برای تخمین تابش در نقاط فاقد ایستگاه های اندازه گیری معمولا روش های درون یابی، با استفاده از مقادیر ایستگاه های اطراف استفاده می شود. اما در این روش ها ارتفاع در نظر گرفته نمی شود. بنابراین در مناطق با توپوگرافی پیچیده کارایی بالایی ندارد. استفاده از تکنیک های GIS و داده های ماهواره ای می تواند به حل این مشکل کمک کند. نقشه تهیه شده به خوبی تاثیر عوارض جغرافیایی را نشان می دهد به طوری که مناطق مرتفع و دامنه های رو به جنوب به مراتب تابشی دریافتی بیشتری دارند.

تابش خورشیدی، مدل ارتفاعی رقومی، توپوگرافی