بررسی میزان اثربخشی بازی درمانی برافزایش مهارت های اجتماعی کودکان دارای اظطراب

هدف پژوهش حاضر تعیین تأثیر بازی درمانی بر افزایش مهارتهای اجتماعی کودکان می باشد. این تحقیق از لحاظ هدف کاربردی و از جهت نوع، نیمه تجربی می باشد. جامعه پژوهش دربرگیرنده تعداد کل دانش آموزان مقطع پیش دبستانی ناحیه 1 آموزش و پرورش شهر تبریز به تعداد 2050 دانش آموز در سال تحصیلی 91-90 می باشد. در این تحقیق انتخاب دو مدرسه بصورت غیر تصادفی (در دسترس )بوده است. تعداد دانش آموزان این دو مدرسه 240 نفر می باشد. با استفاده از جدول مورگان تعداد 61 نفر بعنوان نمونه به صورت تصادفی ساده انتخاب گردید. جهت غربال دانش آموزان دارای مهارت های اجتماعی از پیش تست استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات پرسشنامه و مشخص شدن کودکانی که در مهارتهای اجتماعی مشکل دارند ، تعداد دانش آموزان در هر گروه به صورت تصادفی ساده و 30 نفر برای گروه آزمایش و 31 نفر برای گروه کنترل انتخاب گردید. برای ارزیابی مهارتهای اجتماعی از فرم مربی مقیاس درجه بندی مهارتهای اجتماعی برای کودکان پیش دبستانی استفاده شد. این مقیاس متشکل از سه خرده مقیاس عدم کفایت اجتماعی، مهارتهای اجتماعی و ارتباط با همسالان است. تعداد جلسات بازی درمانی به تعداد 8 جلسه برگزار گردید. یافته های تحقیق با نرم افزار (SPSS) و روش تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. تجزیه و تحلیل نتایج تحقیق نشان داد که جلسات بازی درمانی میزان مهارتهای اجتماعی، کفایت اجتماعی و ارتباط با همسالان را در کودکان افزایش داده است.

Keywords:

بازی درمانی , مهارت اجتماعی , کفایت اجتماعی , ارتباط