سهیلا ببری - کارشناس ارشد روانشناسی بالینی گروه روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل
توکل موسی زاده - استادیار گروه روانشناسی بالینی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اردبیل

پژوهش حاضر از نوع علی- مقایسه ای شاهد بود . جامعه پژوهش حاضر را کلیه افراد دیابتی که در سال 1392 به انجمن خیریه حمایت از بیماران دیابتی استان و بیمارستان امام خمینی این شهر مراجعه کرده اند تشکیل می دهند. حجم گروه نمونه 50 نفر بوده و روش نمونه گیری تصادفی ساده می باشد. ابزار پژوهش در این تحقیق شامل نسخه های کوتاه پرسشنامه یانگ و پرسشنامه کیفیت زندگی کوئیک می باشند و اجرای پرسشنامه ها به صورت انفرادی انجام شده است همچنین تجزیه و تحلیل اطلاعات از آمارهای میانگین، انحراف معیار و جداول فراوانی برای توصیف و از تحلیل واریانس چند متغیره و رگرسیون چندگانه برای آزمون فرضیه ها در نرم افزار SPSS استفاده شده است. نتایج تحلیل واریانس نشان داد که در طرحواره های ناسازگار اولیه گروه بیماران دیابتی نسبت به گروه سالم نمرات بیشتری کسب کردند. کیفیت زندگی بیماران دیابتی نسبت به کیفیت زندگی گروه سالم پایین تر است و هیچ کدام از طرحواره های ناسازگار اولیه کیفیت زندگی را در افراد دیابتی پیش بینی نمی کند.

طرحواره های ناسازگار اولیه، کیفیت زندگی، دیابت