محمد صدیقی چگینی - دانشجوی کارشناسی ارشد تاریخ فلسفه آموزش و پرورش
مرجان بهزادفر - استادیار دانشگاه پیام نور همدان

مقدمه:مدیران سازمانها نقش کلیدی در رویارویی با بحرانهایی را دارند که ممکن است موجودیت سازمانشان را تهدید کند. در چگونگی و روش برخورد با بحران، ویژگیهای شخصیتی مدیر حائز اهمیت است. هدف از این پژوهش با هدف بررسی رابطه میان میزان توانایی مدیریت بحران و خودشیفتگی مدیران انجام شد. روش:این مطالعه از حیث روش کمی بوده و با استفاده از روش همبستگی انجام شده است. جامعه آماری کلیه مدیران (مرد و زن) مقطع تحصیلی متوسطه شهر کرمانشاه در سال تحصیلی 93-1392 بودند (n=404) که با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای، نمونهای 222 نفری انتخاب شد. برای سنجش خودشیفتگی از پرسشنامه شخصیت خودشیفته (NPI-16) و برای بررسی میزان توانایی مدیریت بحران از پرسشنامه محقق ساخته استفاده گردید. یافته ها:نتایج تحقیق نشان داد که رابطه ی معناداری بین خودشیفتگی و مدیریت بحران وجود ندارد. به عبارت دیگر، میزان بالا یا پایین خودشیفتگی با میزان توانایی مدیریت بحران مدیران رابطه ندارد. نتیجه گیری:به نظر میرسد یکی از عوامل مهمی که بر این یافته تأثیر گذاشته است، مدیریت متمرکز آموزش و پرورش باشد. طبق این دیدگاه، تمام برنامه ها و اقدامات باید مورد تأیید مقامات بالاتر باشد. در چنین شرایطی، دور از ذهن نخواهد بود که ویژگیهای شخصیتی مدیران مجال کمتری جهت تأثیرگذاری در تدوین برنامه ها و برنامه ریزی برای بحرانها پیدا کند.

خودشیفتگی، مدیریت بحران، ویژگی شخصیتی