بدرالسادات دانشمند - دکترای برنامه درسی ، عضو هیئت علمی دانشگاه شهید باهنر
علی لطفی زاده - دانشجوی کارشناسی ارشد روانشناسی تربیتی

مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر امید به زندگی و عزت نفس زندانیان داراب انجام شد. مطالعه از نوع مطالعات نیمه تجربی پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و آزمایش بود. جامعه اماری این پزوهش شامل کلیه مردان زندانی شهرستان دارای در سال 1393 داوطلب شرکت در برنامه آموزش مهارت های زندگی می باشد تعداد نمونه 28 نفر تعیین شد که بر اساس نمره های پرسشنامه عزت نفس و امید به زندگی 28 نفر از این افراد که پایین ترین نمره ها را داشتند انتخاب شدند که با استفاده از شیوه گمارش تصادفی در دو گروه آزمایشی و کنترل جایگزین گردیدند و اعضای هر گروه 14 نفر می باشد سپس دوره اموزش شامل 10 جلسه 120 دقیقه ای آموزش مهارت های زندگی بر اساس دستورالعمل آموزش مهارت های زندگی (کلینکه، 1998، ترجمه محمد خانی 1388) را به مدت دو ماه دریافت کردند. اما گروه کنترل اموزشی دریافت نکردند در نهایت پس آزمون و یکماه بعد آزمون پیگیری همزمان و با شرایط یکسان انجام شد. پایایی پرسش نامه امید به زندگی میلر با 0/89 و میزان روایی آن 0/96 پایایی پرسش نامه عزت نفس کوپراسمیت 0/90 و روایی آن 0/92 بدست آمد داده ها پس از جمع اوری توصیف و پس از اینکه با آزمون شاپیرو ویلک در مورد نرمال بودن توزیع نمرات آزمون لوین در مورد پیش فرض تساوی واریانس های دو گروه در جامعه و آزمون باکس در مورد پیش فرض تساوی کواریانس های دو گروه در جامعه اطمینان حاصل شد از تحلیل واریانس و کواریانس برای آزمون فرض ها استفاده شد. نتایج نشان داد آموزش مهارت های زندگی بر عرت نفس و ابعاد آن تاثیر مستقیم داشته اما نتوانست امید به زندگی زندانیان را افزایش دهد. در نهایت می توان چنین نتیجه گیری کرد اگر چه آموزش مهارت های زندگی بر عزت نفس آنها تاثیر داشته اما به منظور تاثیر بر امید به زندگی آنان نیاز به تامل بیشتر در ساختار روانشناسی افراد مجرم و زندانی است و احتمالا به درافت مشاوره و روان درمانی همراه با اموزش مهارت های زندگی نیاز دارند.

مهارت های زندگی، امید به زندگی ، عرت نفس، زندان