مختار محمدی - دانشجوی کارشناس ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه علوم و تحقیقات سنندج

مقدمه: مقاله ی حاضر به بررسی رابطه ی شیوه های فرزندپروری با خود کارآمدی و سلامت روانی دانش آموزان پایه ی سوم دبیرستان های شهرستان سرپل ذهاب در سال تحصیلی 93-1392 پرداخته است. روش:این تحقیق از نوع پیمایشی همبستگی است. حجم نمونه موردمطالعه شامل 360 نفر، که 193 پسر و 167 دختر و از نوع نمونه گیری تصادفی چندمرحله ای می باشد. جمع آوری اطلاعات به وسیله ی پرسشنامه شیوه های فرزندپروری شیفر، خود کارآمدی شرز و همکاران و سلامت عمومی گلدبرگ و هیلر انجام شده است. یافته ها: یافته ها نشان داد که: بین خود کارآمدی دانش آموزانی که والدین آنها شیوه های فرزندپروری متفاوتی داشته اند، تفاوت معنی داری وجود دارد. سلامت روانی دانش آموزانی که شیوه های فرزندپروری متفاوتی را تجربه کرده اند، بصورت معنی داری باهم تفاوت دارد. بین سلامت روانی و خود کارآمدی رابطه مثبت و معنی داری وجود دارد. بین سلامت روانی دانش آموزان دختر و پسر تفاوت معنی داری وجود ندارد. با نتیجه گیری:باتوجه به گسترش اطلاعات در مورد شیوه های فرزندپروری، نگرش والدین نیز در بسیاری از زمینه ها دستخوش تغییر شده است و امروزه والدین نسبت به نیازهای فرزندان خود آگاه تر و هوشیارتر و احتمالاً بمراتب انعطاف پذیرتر شده اند

شیوه های فرزندپروری، خود کارآمدی، سلامت روانی