فاطمه دهاقین بذرافشان - دانشجو کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی دانشگاه الزهراء

اختلال تبدیلی یکی از انواع اختلالات شبه جسمی است که با یک یا دو شکایت عصبی مشخص می گردد ، علائم مبنای فیزیولوژیک نداشته و ناشی از عوامل روانشناختی است ، از دیدگاه روانکاوی اختلال تبدیلی در نتیجه تعارض درون روانی ناخود آگاه (جنسی یا پرخاشگری) است که منجر به اضطراب شده و علائم تبدیلی دفاعی در برابر این اضطراب است .هر اندامی که بیشتر در تخیلات بیمار نقش داشته باشد ،بیشتر آسیب می پذیرد. بروئر معتقد است که در هنگام بروز حادثه فرد دچار حالت شبه هیپنوتیزمی می شود که هنگام بازگشت هشیاری ،خاطرات واقعه وهیجان همراه آن از شخصیت و خودآگاهی تجزیه می گردد اما فروید معتقداست چون این تکانه ها غیرقابل قبول هستند از حیطه هشیاری خارج می گردند . تروماهای عاطفی نقش بسیار مهمی در بروز وپیشرفت اختلال تبدیلی دارند و سابقاً فروید معتقد بود که اغفال جنسی دوران کودکی، فرد را مستعد اختلال تبدیلی می کند . روان تحلیل گران معاصر معتقدند تثبیت در مرحله ادیپی وناتوانی در جدایی از والدمحبوب موجب تعارض مسائل جنسی در دوره بلوغ می شود وسائق جنسی سرکوب شده خود را در بزرگسالی به صورت علائم جسمانی نشان می دهد . علائم تبدیلی با کاهش اضطراب ناشی از مواجهه با تکانه سرکوب شده (نفع اولیه ) و کسب توجه ومحبت اطرافیان (نفع ثانویه ) ادامه می یابد .

سبب شناسی ، اختلال تبدیلی ، دیدگاه روانکاوی