بررسی رابطه میان جهت گیری هدف با خود تنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دوره ی دوم متوسطه شهر سنندج

هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطه میان جهت گیری هدف با خود تنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دوره ی دوم متوسطه شهر سنندج بود. بدین منظور به صورت نمونه گیری خوشه ای مرحله ای از 311 نفر دانش آموزان دوره ی پیش دانشگاهی شهرشیراز ( 150 پسر و 161 دختر) به عنوان نمونه ی پژوهشاستفاده شد. ابزار اندازه گیری شامل دو مقیاس می باشد که عبارتند از: الف) مقیاس جهت گیری هدف، شامل(تسلط، عملکرد و پرهیز از شکست) ب) مقیاس خود تنظیمی یادگیری که در این پژوهش جهت تبیین سهم هر یک از متغیر مستقل در پیش بینی متغیرهای وابسته از روش آماری رگرسیون چند متغیره (شیوه اینتر) استفاده گردید. نتایج بیانگر این است که:جهت گیری هدف یادگیری (تسلط) با خود تنظیمی یادگیری و پیشرفت تحصیلی دارای قدرت پیش بینی کنندگی مثبت و معنادار بوده است و تنها برای گروه پسران در پیشرفت تحصیلی قدرت پیش بینی کنندگی معناداری نداشته است. از سویی جهت گیری پره یز از شکست دارای قدرت پیش بینی کنندگیمنفی و معناداری با متغیرهای وابسته بوده است.

Keywords:

جهت گیری هدف , خودتنظیمی یادگیری , پیشرفت تحصیلی