مهدی رضائی کهخائی - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه تهران
علی کنعانیان - گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه تهران

سنگ های گرانیتوئیدی لخشک در 10 کیلومتری شمال غرب زاهدان رخنمون دارند . این سنگ ها بر اثر تحمل دگرشکلی حالت جامد، به طور موضعی بافت های میلونیتی به خود گرفته اند . در پی میلونیتی شدن سنگ های گرانیتوئیدی، فراوانی مدال و اندازه پورفیروکلاست های فلدسپار کاهش یافته و در عوض بر فراوانی مدال دانه های ریز بیوتیت، فلدسپار پتاسیم، و بافت میرمکیتی افزوده شده است . بافت های میرمکیتی در این سنگ ها به صورت ناهمگن در اطراف پورفیروکلاست های فلدسپار پتاسیم توسعه یافته اند و فراوانی آن ها تابع جهت بیشترین تنش وارد بر سنگ ها می باشد . این بافت در حاشیه هایی از بلورهای فلدسپار که تحت تنش بیشینه بوده اند، دی ده می شود . بنا بر این به نظر می رسد جانشینی فلدسپار پتاسیم با میرمکیت طی واکنش زیر و به دنبال کاهش حجم سنگ ها در جهت عمود بر بیشترین تنش وارده در حین دگرشکلی سنگ های میلونیتی اتفاق افتاده باشد . 1,2 KalSi 3 O 8 + 0,75 Na + + 0,25 Ca 2+ = Na + 0,75 Ca 0,25 Al 1,25 Si 2,75 O 6 + 1,25 K + SiO 2