بررسی ساحت ظاهری انسان و آسیب های تربیتی

نحوه نگاه انسان به عالم و نوع جهان بینی وی می تواند در برداشت و تحلیل انسان از امور مختلف تاثیر گذار باشد. به عنوان نمونه در یک نگاه ماتریالیستی جهان دارای ظاهری مادی است. طبق این دیدگاه تمامی برنامه های تربیتی نیز برمحور مادیت و دنیا گرایی می گردد. قرآن کریم نیز به این نگاه سطحی برداشت غافلانه اشاره کرده و می فرماید: «یعلمون ظاهرا من الحیاه الدنیا و هم عن الاخره لغافلون» آنها فقط ظاهرى از زندگى دنیا را مىدانند، و از آخرت(و پایان کار) غافلند! اما در نگاه الهی در پس این ظاهر، باطن و عالم دیگری نیز وجود دارد که قابل دسترسی و شهود برای هر کس نمی باشد. وجود انسان نیم از این سنت جدا نبوده، به این معنی که برای وی علاوه بر ظاهر جسمانی، باطن روحانی و عالمی معنوی نیز وجود دارد. آنچه که مورد توجه عالمان دین و مربیان اخلاق بوده است وجود ارتباط بین این دو ساحت وجودی یا مقوله وجودی انسان است. به گونه ای که، هر نوع رفتار و منش بیرونی حتی در نحوه پوشش و حالات جسمانی متاثر از ملکات و صفات درونی بوده و همچنین هر تغییر و اصلاح که در باطن و قلب انسان ایجاد شود ،در ظاهر انسان هم نمود پیدا خواهد کرد. محور اساسی پژوهش حاضر نیم بررسی مفهوم ظاهر، اهمیت تربیت ساحت ظاهری انسان، آسیب های و عوامل منفی تاثیر گذار بر بعد ظاهری انسان و ارائه روش های تربیتی می باشد.