تحلیل فضایی محلات نابهنجار کلان شهرتهران با چشم انداز توسعه پایدار(مطالعه موردی محله هرندی)

ویژگیهای کالبدی، خصوصیات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی حاکم بر برخی محدوده های شهری موجب شکل گیری فرصتها و اهداف بزهکارانه در آنها میشود و در محدوده شهرها کانونهایی شکل میگیرد که تعداد جرایم بسیار بیشتری نسبت به محدوده های دیگر دارد. از جمله محدوده های نابهنجار شهر تهران؛ محله هرندی واقع در منطقه 12 می باشد که هدف از تحقیق حاضر تحلیل فضایی این محله با استفاده از آمایش سرزمین و تاکید بر شاخص های توسعه یافتگی و چشم اندازی بر توسعه پایدار می باشد. دیدگاه های مورد نظر مبتنی بر رویکردهای جغرافیایی، جامعه شناسی و مددکاری اجتماعی بوده است و جامعه مورد مطالعه؛ شهر تهران، نمونه مورد مطالعه محله هرندی واقع در منطقه 12 با استفاده از روش موریس بوده است. یافته ها حاکی از آن است که به لحاظ رتبه بندی محله هرندی از نظر شاخص های توسعه یافتگی اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی نسبت به سایر محلات بسیار عقب تر بوده و در نتیجه با ضعف های بسیاری در ارائه خدمات حمایتی و اجتماعی با مشکلات عدیده ای روبه رو بوده است که شناسایی و تحلیل موقعیت این محدوده و سعی در ایجاد تغییرات اساسی در عوامل بوجود آورنده آن می تواند امکان کنترل، پیشگیری و کاهش نرخ نابهنجاریهای موجود در آن محله و حتی سایر محلات شهر تهران را فراهم می آورد.

Keywords:

شاخص های اقتصادی , اجتماعی , فرهنگی و سیاسی. توسعه یافتگی. محله هرندی