پریسا حجی ملایری - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه زنجان

روند شتابان توسعه فیزیکی شهر ملایر موجب شده تا کاربری های سازگار با محیط زیست شهری ارزش و جایگاه خاصی در حفظ رضایت شهروندان از محیط زندگی و توسعه پایدار محیط زیست ایفاء نمایند. هدف پژوهش حاضر شناخت وضعیت، ارزیابی و اولویت بندی کاربری های سازگار با محیط زیست و مؤثر در توسعه پایدار منطقه های شهر ملایر می باشد. روش تحقیق حاضر تحلیلی – کاربردی است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از تکنیک تحلیل سلسله مراتبی (AHP) و مدل تاپسیس (TOPSIS) انجام شده است. با توجه به منطقه های مورد مطالعه در پژوهش حاضر و با در نظر گرفتن کاربری های سازگار کشاورزی، باغ، فضای سبز عمومی(پارک)، بایر، فرهنگی – مذهبی، ورزشی و آموزشی یافته های تحقیق نشان می دهد که منطقه های شهر ملایر، از لحاظ برنامه ریزی برای توسعه پایدار محیط زیست در یک سطح قرار ندارند، به گونه ای که بین چهار منطقه مورد مطالعه، منطقه دو با میزان نزدیکی نسبی به راه حل ایده آل (0/918) رتبه اول و منطقه یک با میزان نزدیکی نسبی به راه حل ایده آل (0/007) رتبه چهارم را به خود اختصاص داده است.

کاربری های سازگار، محیط زیست، مدل تاپسیس، شهر ملایر