بررسی رفتار لرزه ای و امکان افزایش سطح بازشو در سازه بنایی جداسازی شده با لایهلغزشی در مقایسه با سازه با پایه ی ثابت (مطالعه موردی زلزله طبس*)

زلزله از جمله سوانح طبیعی است که بیشتر شهر های جهان با آن مواجه هستند. ساختمان های بنایی سهم زیادی در بافت شهرهای کوچک و بزرگ دراند، برای مثال در شهرستان بم بیش از 90 درصد ساختمان ها دارای سازه های خشتی و بنایی هستند که حدود 40 درصد این مقدار دارای سازه ی بنایی می باشند. که با توجه به گزارشات موجود، تمام ساختمان های بنایی در زلزله بم از 20 الی 100 درصد خسارت دیده اند.تحقیقات نشان می دهد که بخش عمده ای از آسیب های وارده به ساختمان های بنایی ناشی از عدم رعایت مفاد آیین نامه ی 2800 از قبیل میزان سطح بازشو به سطح دیوار، طول بازشو به طول دیوار، محدودیت فضای حاصل، طول دیوار به سطح بنا و ... می باشد. در این مقاله یک سازه بنایی را تحت زلزله ی بزرگ طبس قرار دادیم، سازه را در نرم افزار آباکوس بصورت ماکرو مدل سازی کرده و در ابتدا به صورت متصل و سپس از یک لایه ی لغزشی ماسه در پی به منظور جداسازی روسازه از پی استفاده و آن ها را مورد آنالیز قرار دایم. پس از این به بررسی تاثیر سیستم پیشنهادی در رفتار لرزه ای و ایجاد خرابی در گوشه های بازشوها پرداختیم. با مشاهده پاسخ های سیستم در دو حالت به این نکته پی بردیم که با استفاده از سیستم جداساز پیشنهادی، ضمن کاهش قابل ملاحضه خرابی ها، می توان ابعاد باز شوها را بیشتر از حالت استاندارد در نظر گرفت

Keywords:

دینامیکی غیر خطی , سازه ی بنایی , جداسازی از پی , لایه ی لغزشی , بازشو , خرابی