ارزیابی روال معمول طراحی دیوارهای برشی بتن مسلح کوتاه با فرض مستقل بودن تغییرمکان حد جاری شدن نسبت به مقاومت اسمی

بررسی های تجربی نشان داده اند که تغییر مکان حد جاری شدن یک مؤلفه، از مقاومت آن تأثیر نمی پذیرد. غیر حساس بودن تغییر مکان حد جاری شدن نسبت به مقاومت اسمی، این آزادی را برای طراح فراهم می کند تا در محدوده قضاوتهای صحیح مهندسی، مقاومت را بین اجزا و مؤلفه های یک سیستم ساختمانی به طور دلخواه توزیع کند. این قضیه ضمن آنکه نشان می دهد مؤلفه های در معرض تغییر مکان های غیر الاستیک یکسان، مستقل از مقاومت و در نظم از پیش تعیین شده ای شروع به جاری شدن می کنند، در تضاد کامل با روش های مرسوم طراحی نیز می باشد. در آیین نامه های متداول طراحی سختی پارامتری مستقل می باشد که متناسب با صلبیت خمشی المان به آن اختصاص می یابد. در تحقیقاتی که به منظور استفاده از فرضیه مستقل بودن تغییر مکان حد جاری شدن نسبت به مقاومت اسمی در طراحی المان های مقاوم در برابر بار جانبی انجام گرفته، کاربرد هوشمندانه این ویژگی در تعریف سختی به صورت پارامتری غیر مستقل و همچنین تخصیص مقاومت به طور دلخواه در مؤلفه های دیواربرشی بلند نشان داده شده است. در این مطالعات نقاط ضعف مشهود در روش های آیین نامه ای و تغییراتی که در طراحی معمول دیوارهای برشی بلند در اثر ویژگی فوق می تواند بوجود آید نیز بررسی شده است. اما صحت این نتایج در مورد دیوارهای برشی کوتاه و متوسط مورد تردید و پرسش می باشد. بر این اساس در این مقاله، روال طراحی دیوارهای برشی کوتاه در آیین نامه ACI 318-05 تغییراتی که فرضیه فوق در تعریف سختی و تخمین مقاومت دیوارهای برشی کوتاه در این آیین نامه بوجود می آورد، مورد ارزیابی قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که طراحی دیوارهای برشی کوتاه بر اساس فرضیه فوق نسبت به روش آیین نامه ای آن سبکتر بوده و در عین حال عملکرد لرزه ای مورد نظر را تأمین می کند

Keywords:

تغییرمکان حد جاری شدن , مقاومت اسمی , سختی , دیوار برشی کوتاه , روال معمول طراحی