حامد رخسارپور - دانشجوی کارشناسی ارشد عمران، سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد یزد
مصطفی قلی زاده - عضوهیئت علمی گروه عمران دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد
محمدعلی دشتی - عضو هیئت علمی گروه شیمی دانشگاه واحد یزد

بتن خود متراکم بتنی است با روانی بسیار بالا که بدون نیاز به لرزاننده سطح تمام قالب را گرفته و متراکم می گردد کاربرد این نوع بتن عمدتاًدر سازه های بتن با تراکم زیاد آرماتور می باشد بتن خودمتراکم باید سه ویژگی توانایی پرکنندگی، قابلیت گذر از بین موانع و مقاومت در برابر جداشدگی را تامین نماید. هم چنین استفاه از الیاف فولادی با ایجاد چسبندگی کافی با ماتریس بتن، سبب بهبود خواص سازه ای مانندافزایش مقاومت های کششی، خمشی، برشی مقاومت در برابر خستگی و بهبود شاخص های ترک می کردد که افزدن این نوع الیاف مغناطیسی می باشد که در دو دهه اخیر در کشورهای روسیه و چین مطرح شده است در این مقاله به بررسی اثر آب مغناطیسی بر خصوصیات بتن سخت شده خود متراکم مسلح به الیاف فولادی می پردازیم.

بتن خود متراکم الیافی، آب مغناطیسی، الیاف فولادی، مقاومت خمشی، مقاومت فشاری