حامد خانی سانیج - استادیار گروه علمی عمران، دانشگاه پیام نور
حامد محمدی برنجستانکی - دنشجوی کارشناسی ارشد دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد اهر، تبریز، ایران

از آن جا که دو تئوری مکانیک شکست الاستیک خطی و تئوری ناحیه شکست چسبنده CZM پایه و اساس بیشتر مدل های ارزیابی رفتار ترک خوردگی مخلوط های اسفالتی می باشند مروری بر تحقیقات انجام گرفته در زمینه روند گسترش ترک در رویه های ترک خورده نشان می دهد که در روش مکانیک شکست الاستیک خطی، خصوصیات شکست مصالح با استفاده از ضریب شدت تنش تعیین می شود. نتایج بدست آمده از این تحقیقات نشان می دهد که در دمای پایین بدلیل کوچک بودن ناحیه شکست در اطراف نوک ترک استفاده از تئوری مکانیک شکست الاستیک خطی در بررسی رفتار گسترش ترک مناسب می باشد. در حالیکه استفاده از تئوری ناحیه شکست چسبنده بدلیل لحاظ کردن خصوصیات ویسکوالاستیک مصالح آسفالتی از دقت بیشتری در توصیف این رفتار برخوردار است. هم چنین با استفاده از این تئوری می توان رفتار شکست رویه های آسفالتی در شرایط دمای مختلف بخوبی تعیین کرد.

رفتار ترک خوردگی ، تئوری مکانیک شکست الاستیک خطی، تئوری ناحیه شکست چسبنده، ضریب شدت تنش، انرژی شکست