حامد دروگر - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران راه و ترابری دانشگاه ارومیه
محمدعلی مختاری - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران مهندسی و مدیریت ساخت،
محمدباقر نوبخت حقیقی - عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
حمید شیرمحمدی - عضو هیئت علمی دانشگاه ارومیه

تعداد کشورهایی که در پیرامون جهان بعضی از انواع مشارکت را در تهیه زیرساخت هایشان مورد توجه قرارداده اند رو به افزایش است. تلاش هایی که در رابطه با خصوص یسازی انجام می شود؛ در دامنه ای از برون سپاری محدود فعالی ت های دولتی تا واگذاری کامل سرویس های تحت ریاست دولت، به بخش خصوصی قرار دارد. همچنین مشارکت های دولتی-خصوصی که در جایی در همین دامنه از خصوصی سازی واقع شده است، رفته رفته به عنوان یک روش ابتکاری برای تهیه زیرساخت ها به خصوص شبکه بزرگراهی در حال رواج است؛ جایی که دولت و بخش خصوصی می توانند با ترکیب تلاش هایشان برای توسعه کارآمد زیرساخت ها با استفاده از توانایی های خاص خود و نیز پوشش نقاط ضعف یکدیگر وارد همکاری شوند. در این پژوهش مروری می شود بر کلیت محرک هایی که دولت را به استفاده از خصوصی سازی به عنوان راه حلی برای مشکلات موجود بر سر راه توسعه برنامه های شبکه بزرگراهی تشویق کرده اند. لذا این پژوهش با هدف بررسی و ارزیابی تأثیر خصوصی سازی زیرساخت های عمومی ، به روش توصیفی- تحلیلی انجام گرفته است. داده های مورد نیاز از طریق مطالعات کتابخانه ای، اسناد ، میدانی و مصاحبه با اهل فن گردآوری شده است. نتایج پژوهش نشان دهنده آن است که دو لت دارای دامنه وسیعی از گزینه ها در جلب مشارکت خصوصی در توسعه زیرساخت هایش است، لیکن غالباً دولت به دنبال رویکرد پیچیده تری است که متشکل از انواع مختلفی از آرایش هاست؛ و به دلیل ماهیت پیچیده و دشواری های خاص پروژه های زیرساخت و نیز شرایط و موقعیت های گوناگونی که دولت با آن مواجه است، تنها یک پاسخ برای انتخاب گزینه های متعدد مشارکت مناسب وجود ندارد و ترکیبی از روش های متنوع خصوصی سازی در زمینه زیرساخت های بزرگراهی می تواند در این زمینه راهگشا باشد.

مشارکت های دولتی- خصوصی، ابتکارات مالی خصوصی، ساخت- بهره برداری- واگذاری، شبکه بزرگراهی،مدل های قراردادی