برآورد و مقایسه پتانسیل رسوبدهی فرسایش بادی و آبی با استفاده ازمدلهای اریفر و پسیاک اصلاح شده (مطالعه موردی: حوزه آبخیز قره داش)

فرسایش خاک و تولید رسوب در حالت طبیعی خود از جمله پدیده های چند وجهی و پیچیده است که عامل های مختلفی در تعامل با یکدیگر بر ایجاد، تشدید و تخفیف آن دخالت دارند. تاثیر همزمان فرسایش آبی وبادی در رسوبزایی حوزه ابخیز مورد نظر و نیز لزوم بررسی و مقایسه پتانسیل رسوبدهی فرسایش آبی وبادی از جمله اهداف اصلی این تحقیق است. منطقه مورد مطالعه حوزه قره داش است که در استان قزوین و در محدوده شهرستان آوج قرار گرفته است. در این تحقیق با کمی کردن شاخص های موثر در فرسایش بر اساس مدل های تعیین فرسایش آبی اصلاح شده پسیاک و تعیین فرسایش بادی اریفر، وضعیت کنونی فرسایش منطقه به طور جداگانه ارزیابی و نقشه های مربوط به هریک از این دو روش نیز تهیه گردید. همچنین نتایج نشان دادند که با توجه که با توجه به متفاوت بودن عوامل موثر و امتیاز مربوط به آن در هریک در فرسایش های آبی و بادی، نقاط با شدت و درجه بالای فرسایش در حوزه قره داش برای هریک از این فرسایش ها متفاوت می باشد، بطوریکه فرسایش آبی با شدت و درجه زیاد غالباً نواحی جنوب غربی حوضه قره داش و فرسایش آبی با شدت و درجه زیاد غالباً در نواحی جنوبی و مرکزی حوضه قرار دارد.

Keywords:

فرسایش بادی , فرسایش آبی , مدل اریفر , مدل پسیاک , پتانسیل رسوبدهی , حوزه قره داش