اثر تنظیم کننده های رشد گیاهی بر رشد اولیه ارقام گلرنگ تحت شرایط تنش خشکی در شرایط گلخانه ای

امروزه استفاده از تنظیم کننده های رشد یکی از مهمترین راه های مؤثر برای غلبه بر خشکی به شمار می آید. این آزمایش با هدف بررسی اثر تنظیم کننده های رشد در بهبود اثرات تنش خشکی در مراحل جوانه زنی و رشد اولیه ی گلرنگ به صورت گلدانی (گلخانه ای) که هر بخش با سه آزمایش انجام شد. بخش گلدانی با سه آزمایش انجام شد که در آن فاکتور اول در آزمایش اول اسید آبسزیک با غلظت های (0، 1/5، 3 و 4/5 میلیگرم بر لیتر) بود و در آزمایش دوم غلظت های مختلف گکلوبوترازول (0، 50، 100، 150 و 200 میلی گرم بر لیتر) به عنوان فاکتور اول و در آزمایش سوم نیز غلظت های مختلف اسید جیبرلیک (0، 1/5، 3 و 4/5 میلیگرم بر لیتر) به عنوان فاکتور اول بود. فاکتور دوم در هر سه آزمایش سطوح تنش خشکی (50%FC, 75%FC, FC و25%FC) بود. این مرحله به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در بهار 1389 در کاشمر انجام شد. نتایج به این صورت بودند که سطوح خشکی طول و وزن خشک ساقه و در مواردی طول و وزن خشک ریشه را به طور معنی داری کاهش داد. تیمار اسید آبسزیک و پکلوبوترازول برای ساقه به عنوان بازدارنده عمل کردند و طول و وزن خشک ساقه را به طور معنی داری کاهش داد ولی طول و وزن ریشه را افزایش داد. تیمار اسید جیبرلیک نیز باعث افزایش معنی دار طول و وزن خشک ساقه شد. میزان پرولین با تیمار تنظیم کننده های رشد و خشکی افزایش یافت. در مجموع تیمار بذرها با تنظیم کننده های رشد در بهبود اثرات منفی تنش خشکی مؤثر بود.

Keywords:

جوانه زنی , اسید جیبرلیک , اسیدآبسزیک , پکلوبوترازول , پرولین